Niyaz

Ey İlâhî! Kıl kerem cânânı görsün gözlerim.

Ger rüyâ ger bîdar ol sultânı görsün gözlerim.

Çün yarattın sen habîbin aşkına âlemleri

"Sırr-ı levlâk"i bulup bürhânı görsün gözlerim.

Hem "le-amruk"tan kasem kıldın ezel,yetmez mi hiç?

Ol kasemden buyrulan fermânı görsün gözlerim.

"Emn-i vahyullah" olan cânım Resûl-i Ekremin

Vech-i pâkinde her an kur'ânı görsün gözlerim.

Vird edinsin şol zebânım "ve'd-duhâ ve'l-leyl"i kim,

"Sûre-i kevser"den ol îmânı görsün gözlerim.

Derdimendim,derdimin dermânıdır nûr-i Resûl,

Eyle ikrâm-ı cemâl,dermânı görsün gözlerim.

Perde-i gaflet ile zulmette kalmış,çâresiz,

Verd-i handân-ı latif,elvânı görsün gözlerim.

Vuslatın ikrâm edip mücrîm ü mahzûn bendene,

Zât-i pâkinden ayan Rahmânı görsün gözlerim.

Mustafâ'nın kemteridir,kıl tecellî Mahvî'ye

Kim cemâlinden,ganî ihsânı görsün gözlerim