Hû-gelir

“Dinle ney’den” , her nefeste bir sadâ-yı Hû gelir

Her nefeste emr-i kün’den ibtidâ-yı Hû gelir

Neyzenin âteş kesilir verdiği ner nefesi

Tam dokuz boğum geçip Hakk’tan nidâ-yı Hû gelir

Derd-i firkatten ezel inler de söyler dâimâ

“Sâz-ı âhım dinleyin” bir nev-edâ-yı Hû gelir

Bildiğin sazdır,hakîkat gözlüğünden gel de bak

Nây-ı Hakkın nefhasından hüveydâ-yı Hû gelir

Remz olunmuştur ezelden kâmilin kaddine nây

Kadd-i dîdardan efendim,muktedâ-yı Hû gelir

Bil ki kâmil sohbetidir üflenen her nây sesi

Her cihetten gûş-u kalbe iktidâ-yı Hû gelir

Mürde-diller iktidâ eylerse ancak gönlüne

Çeşm-i mürşid’den nihâyetsiz cedâ-yı Hû gelir

Derde dükkân olmayan bilmez bu derdin kıymetin

Derdimende mürşidinden,istidâ-yı Hû gelir

Hû bidâyettir , nihâyettir bu ilmin künhüne

Müntehâ Hû olmağa hep mübtedâ-yı Hû gelir

Mâsivâ elbisesinden soyunan üryanlara

Lutf-i settar’dan müzeyyen bir ridâ-yı Hû gelir

Andelîb olmaz mı Hû gülzârına şeydâ olan

Berg-i gülden leb’ine dâim gıdâ-yı Hû gelir

Sâil olmuş Şeyh Murâdî’nin yolun gözler hemen

Kârıdır,Mahvî’ye âkıbet gedâ-yı Hû gelir.